Spontaniczny Obserwator

Jest kilka płaszczyzn na których lojalność funkcjonuje, są to:lojalność małżeńska, rodzinna, koleżeńska,                                                   zawodowa tutaj nie zawsze działa, ponieważ lojalność kończy się gdy pracownik otrzyma lepszą ofertę                                                         zatrudnienia od konkurencji.Chcę się zatrzymać przy lojalności grupy ludzi mających wspólny cel, nie mam                                                 na myśli żadnych organizacji działających poza prawem, ten temat jest mi obcy.Wrócę zatem do grupy działającej                                       zgodnie z prawem, ile lojalności jest pomiędzy samymi ludźmi, a ile w relacji liderzy lub lider w stosunku do innych.                                         Z autopsji wiem, że najbardziej oddanymi wspólnej sprawie są małe grupy ludzi, natomiast im bardziej rozrasta z tą                                         uczciwością różnie bywa. Znakomitym przykładem są  partie polityczne lub samorządowe, można się zapytać - ile                                           lojalności i jakości jest w grupie.  Gdy nowi ludzie wchodzą w dane środowisko są otaczani życzliwością i przyjaźnią,                               występuje euforia, chęć przebywania z ludźmi z grupy do której się weszło. Niestety z upływem czasu fascynacja                                 pryska, albo robisz co każemy, albo spychamy na margines lub eliminujemy z grupy. Czy w takim gronie jest miejsce                                   na lojalność? Może lojalność zastępowana jest kumoterstwem i złudnie interpretowana jest jako uczciwość?                                         Lojalność, obok zaufania i solidarności, jest częścią kapitału społecznego.  Zaufanie, lojalność i solidarność uznaje                                     za podstawowe składniki każdej wspólnoty moralnej. Dzięki nim zbiór luźnych "ja" zamienia się w "my". Lojalność to                                   powinność nienaruszania zaufania, jakim obdarzają nas inni i wywiązywania się z podjętych zobowiązań. Jak to wszystko                           ma się do wcześniej wspomnianych dużych ogólnokrajowych partii czy dużo mniejszych  działających na określonym terenie.                    Nie zamierzam rozwiązywać problemów psychologicznych wewnątrz wielkich partii, zatrzymam się na lokalnych grupach.                 Dlaczego ważna jest  uczciwość dla lidera lub liderów w swoim środowisku oraz poza nim, dlaczego niema miejsca na                  kolesiostwo. Na zadane pytania są proste odpowiedzi, mieszkając i żyjąc w lokalnej społecznośći lider lub liderzy przestają być                 anonimowi, są osobami publicznymi które są monitorowzne przez społeczeństwo.

Jeśli lider pełni funkcję burmistrza, prezydenta, starosty czy wójta powinien być wzorem dla "swoich" ludzi oraz społeczeństwa.                 Czy w rzeczywistości tak wygląda? Czy lojalność wobec kolegów jest większa nad lojalnością w stosunku do innych?                           Według mnie niema różnych lojalności, jest tylko jedna uczciwość wobec wszystkich bez wyjątku, często wybieramy pomiędzy               mniejszym złem, dlaczego nie możemy wybrać pomiędzy większym dobrem.Można rozważać długi czas nad lojalnością,                             kto, co i tak dalej.

Osobiście czekam na lidera który będzie naprawdę LOJAJNY.